Nieuw project: houten beeldjes gezocht!
![thumbnail_IMG_8338[1].jpg](/media/Image/1293thumbnailIMG83381.jpg "thumbnail_IMG_8338[1].jpg")
Dit is een nieuwe collectie. Voor iets dat ik wil gaan maken. Mocht iemand een houten beeldje over hebben - ik zou het graag van je overnemen!
Australie
![thumbnail_IMG_8148[1].jpg](/media/Image/1501thumbnailIMG81481.jpg "thumbnail_IMG_8148[1].jpg")
Deze winter zijn we voor de derde keer in Australië geweest. Het rijke landschap, de bijzondere dieren en planten en de ingetogen kleuren inspireren me.
Mijn laatste werk is een collage van gum (eucalyptis) bladen die door insecten (half) zijn aangevreten. Er komt een vormrijkdom uit die ik accentueel door alle bladen wit te maken.
Hallelujah
Kijk toch wat een mooie foto! Zie Trouw.nl van zaterdag 17 november (rubriek: De tien geboden) waarin mijn broer Frank op fascinerende manier ingaat op zijn gedachten over 'De 10-geboden'. Deze foto haalde niet de gedrukte krant, wel de webversie. Frank met z'n stoere 'Angels' jackie met mijn werk 'Hallelujah'.
Vertrouwen, discipline, concentratie
Toen Helle en Freek de Jonge in het Groninger Museum een aantal weken 'op zolder' woonden stonden deze 3 woorden op de muur. Belangrijke kernwoorden voor iedere 'maker', zou ik zeggen. Ik wil ze het komende jaar bij me dragen.
Geestdriftfestival Utrecht (10 november 2018)
![thumbnail_IMG_6565[2].jpg](/media/Image/7278thumbnailIMG65652.jpg "thumbnail_IMG_6565[2].jpg")
Een werkelijk heel mooie opdracht: tijdens het 'Geestdriftfestival' mag ik een aantal objecten en installaties laten zien. De lokatie is de meer dan 1000 jaar oude Pieterskerk in Utrecht. Hiervoor ben ik ook nieuw werk aan het maken en er komen kleine beeldjes die niet eerder zijn geexposeerd.
Onder de nieuwe werken zijn 'Vecht' - een installatie van oude kruizen die in het hoogkoor komt te liggen. En onder in de grafkelder, op de ruwstenen dekplaat van een sacrofaag van een oude bisschop komt 'Bladgoud', een installatie van gouden bladeren die door de droge zomer vroegtijdig van de bomen vielen (2018)
den Haag, Hofje van Nieuwkoop
Zeeland
Op mijn site ('thuis') heb ik de zaaltekst vermeld omdat dit werk wel wat toelichting kan gebruiken. Voor het eerst sinds lange tijd heb ik mezelf gepresenteerd als beeldend kunstenaar EN dietist.
Gisteren is het werk van suikerfondant op de betegelde vloer van een 'werkende' protestantse kerk gelegd. Een confrontatie of provocatie? Zo benieuwd of er wordt gekeken en wat de reacties zullen zijn.
foto: detail 'Adipogenese', Adam met de appel....
Zeeland
Afgelopen zondag mocht ik voor collega's en belangstellenden een korte toelichting geven op het werk 'Tribes' in Pulchri, den Haag.
Hier volgt mijn 'praatje':
'Wie wij zijn als mensheid" is een actueel onderwerp. Mijn werk is een reactie op het werk van Tjipke Visser, die ruim honder jaar geleden de kwestbare mens als onderwerp nam.
In mijn verzameling van 500 klederdrachtpopjes heb ik maar 1 ingreep gedaan: ik heb ze uitgekleed. Ik heb ze geordend (ook een keuze) in 'Tribes'.
Zelf wil ik zo min mogelijk een waarde-oordeel vellen.
Welke lagen kun je 'lezen' in dit werk?
- Actueel (1): sociaal-economische spanningen (globalisering, vluchtelingen, rijk-arm binnen landen)
-Human Rights (2): Diversiteit, racisme, seksime, religie
Verder wil ik het algemeen antropologische interessant noemen. Horen we tot een groep? (Tribes) en waarom? (bescherming, op elkaar lijken) en wat is uitsluiting dan? (anderen - oorlog?)
Kwetsbare naaktheid:
Het uitkleden van de popjes (de folklore kleding was de reden om de popjes te kopen) legt veel blood. Naakt is de mens kwetsbaar en 'allemaal hetzelfde'. Maar in dit geval komen er veel onbedoelde effecten 'bloot' te liggen:
- preutsheid (westerse vrouwelijke popjes dragen vrijwel altijd een onderbroek, ook al zie je het niet)
-oosterse (India) poppen zijn van klei/papiermache en kennen mooie lichaamsvormen en vooral explicite borsten
-in spanje en thailand kijkt men vooral naar dansposes en met overdreven lange armen en benen
- west europees (duits,nederlands) is vaak kinderlijk, stijf, beetje stokkig lichaam (plastic) en rozig
- engelse popjes zijn zowat androgien en van 'vrouwtjes' worden met gemak 'mannetjes' gemaakt (onbedoelde genderneutraliteit)
- het materiaal zegt per land iets over de economie (toen het gemaakt werd, jaren 60-70): plastic standaardpop, duurder celluloid, of ter plekke gemaakt: papier mache, stof, restverwerking, hout. Soms veel handwerk (in landen waar arbeid weinig kost)
Gezichtsuitdrukking:
De 'groepen' hebben vaak een specifieke gezichtsuitdrukking. De vraag is: is dit wat de makers dachten dat ze gerepresenteerd moesten worden of was er vraag naar die 'stijl'? Een spiegel van ons of een spiegel van de makers?
Een vraag waar moeilijk antwoord op te geven is.
Nu, met diepere kennis van racisme en een opener discussie over gender identiteit is dit werk voor mij een 'open' werk. Trek zelf conclusies - zaten we fout, zitten we fout?
