Stofwisseling (2) en de opening op 20 september...

Het was spannend (voor mij) om na 4 dagen weer terug te komen naar het werk in Lelystad.Vantevoren heb ik geweten dat het geleidelijk verandert, voor het blote oog onzichtbaar, traag en stroperig. Een avontuur voor mij, maar kunnen beschouwers deze extra dimensie aan het werk ook begrijpen, zien en waarderen? Ja! Ik was blij verrast: het viel op hoe mensen het proces zelf invulden. Zich konden voorstellen dat het patroon van strak geordend naar organische (wan) orde is gevloeid en dat dit proces (afhankelijk van de luchtvochtigheid) door gaat.

Niemand kan voorspellen hoe het werk er over een aantal dagen, laat staan een aantal weken uitziet.

Wat ik graag hier in mijn blog nog wil vermelden: ode aan het publiek bij de opening van #Loods32. Een installatie maken op de grond brengt een groot risico met zich mee. Al minstens 5 keer is een werk van mij (per ongeluk) kapot gemaakt - soms is er sprake van grove onverschilligheid. Mensen uit Lelystad: dank voor jullie respect.

Tenslotte, dank aan Iris van 't Bosch voor het organiseren en de durf om zo'n onzeker project aan te moedigen.