Inmiddels begin ik me wel af te vragen hoe dit verder zal gaan. De dooi is ingezet, Groningen is weer volop aan het werk. Er wordt rustig langs gewandeld door mensen die hun hondje uitlaten. Verder valt het niemand op.
Kortom: de tafel en stoelen voor de vogels zijn een onderdeel geworden van de kerktuin. Langzaamaan zullen de vogels hun schroom wel overwinnen en het meubilair leegpikken.